Karate Do Nedir?

Karate-do, nihai amacı olarak kazanmayı değil çalışma ve eğitim sonucu tecrübe birikimine sahip olarak karakter mükemmeliyetine erişmeyi hedef alan bir martial sanattır. Aynı zamanda güç ve sistematik çalışma sayesinde her biri etkili ve güçlü silah haline gelen vücudun her bölümünün tümünü kullanmak suretiyle yapılan bir nefis müdafaası şeklidir. Karate tüm vücut hareketlerinin bir muvazeneye erişmesi (dengelenmesi) ve bu yolla vücut hareketlerinin bir bütün halinde olgunluk meydana getirmesini amaçlar.  Karate vücudun her bölümünün birlikte kullanımını sağlar ve bacaklar, kalça, amudi fukarı, omuz ve kollar mekanik olarakkoordine bir sistemle birbirlerine etki-tepki yapar hal gelerek vücudun değişik noktalarında meydana getirilen gücün tek bir yere kanalize edilmesi suretiyle müthiş bir kuvvet ortaya çıkmasına yol açar.

Bu tip kordinasyon temel haraketlerin (Kihon) sürekli çalışması ile elde edilebilir. Bu temel haraketler zaten değişik ve karmaşık yapıları itibarıyle kendi başlarına komple bir sanat formu sayılabilirler. Teml tekniklerde ustalaşma Karate-Do’nun diğer iki yönü olan resmi egzersizler (Kata) ve tatbikata (Kumite) geçmek için iyi bir zemin oluşturur.

Karate-do dünyada önemli bir popularite kazanmıştır ve gerçek karate için çok iyi olmuştur ancak bazı gruplar karatenin esas amacı olan ahlaki ve ruhsal bakışlara sahip olma yolundan uzaklaşmışlardır. Bu tutum, hiç gelişmeyecek olan serbest dövüşe gereğinden fazla önem verilmesi sonucunu doğurur. Gerçek Karate-Do vücut ve ruhu eğiterek hasma saygı duymayı gerektirir ki bu da yürekten ve tüm enerji ile aynı zaman da sa tevazu ile çalışarak elde edilir.

SANAT OLARAK KARATE

Azami verim ve sanatsal güzellik yaratabilmek için vücudun yapması gerekli olanlar yönünden Karate bale ile mukayese edilebilir. İnsanın nefsine hakimiyeti, disiplini, yaratıcı zekası ve ilhamı ile birlikte hayal ve kalp kırıklığının Karate’yi meydana getirmesi onu kapsamlı bir estetik biçime dönüştürür. Pratikte Karate tüm insanî duyular ve çabaların yelpazesinin bütünüdür.

KARATE SADECE DÖVÜŞÇÜ EĞİTMEK DEĞİLDİR

Karate bir dövüş biçimidir ancak katılanlara şiddete karşı olma duygusu aşılar. Bir yanlış anlama ya da eksik öğreti sonucu sadece bir dövüş tekniği olarak çalışıldığı zaman Karate olmaktan çıkar.  Dövüşmeyi öğrenmek için Karate’ye ihtiyaç yoktur. Sokak dövüşü teknikleri bu iş için yeterlidir. Bir Karateka dövüş becerisine mükemmelen sahip olduğu halde gördüğü eğitim ona şiddetten ve dertten kaçınmasını öğretmiştir. İşte Karate budur.

Sabır, Karate-Do öğrencisinin geliştireceği bir niteliktir. Birçok spordakinin aksine Karate’de gelişme çok yavaş olduğundan düş kırıklıkları bu işi bırakma isteğine yol açabilir. Ancak sebat eden ve çalışan gelişmesi ne kadar yavaş olursa olsun sonunda gelişme gösterecektir. İşte bu da Karate’dir.

İlk günden itibaren öğrenci Dojo’ya girerken tüm diğer sporlarda öğrendiklerini unutup boş bir zihinle işe başlamalıdır. Ancak bu yolla Karate’nin özü ve vereceği mesaj kavranabilir. Bir öğrencinin hiçbir zaman uutmaması gerekli iki unsur sadelik ve saygıdır. Dojo’da kimse kendisini bir başkasından üstün görmemelidir zira Karate’nin esas yöneldiği, insanın kendi kendine karşı olması fikridir

Temas Kuralları

Kumitede, temas düzeyi, karatekaların stili ve ölçülerine göre değişir. Tüm teknikler, özellikle başa ve boyna yöneltilenler, kontrollü olmalı ve aşırı güç kullanmadan uygulanmalıdır. Boğaz, kasık, şakaklar, omurga, ayağın üstü ve başın arkasına saldırmaya izin verilmez. Hakem ihlalleri cezalandırabilir.

Puanlama Ölçütleri

Kumitede puanlandırma, bir hamlenin doğru uzaklıktan yapılıp yapılmadığının değerlendirilmesi kadar, biçimde, zamanlamada ve tutumdaki kusursuzluğu da tartması gereken hakemin kişisel değerlendirmesine dayanır. Hakem, tekniğin gerçek bir dövüşte etkili olabilirliğine karar verir.

Karate Nedir? Nasıl Yapılır? Kuşakları, Teknikleri Ve Kuralları Hakkında Bilgi

Karate, “boş el” anlamına gelen bir Japon savaş sanatıdır. Çin dövüş tekniklerinden türetilen karatede eller, kollar, dirsekler, dizler, ayaklar ve baş kullanılır. Karateka olarak da bilinen karate sporcularının kendilerini geliştirmek için kullanıllandıklan geleneksel temel ilkeler savunma, bedensel sağlık ve (ruhani) farkındalıktır. Çıraklık sırasında, temel nefes, tekme, yumruk, blok teknikleri ve denge ya da hareketlilik noktası sağlayabilecek çeşitli duruşları öğrenirler. Karate’nin üç ana öğesi kata (bir dizi hareket), kumite (bir eşle alıştırma yapmak) ve kobododur (silah türleri), 1970 ve 1980’lerde karate yarışma halini alarak dünya şampiyonaları olan bir spora dönüştü.

Karate, Asya kökenli dövüş sporlarının en yaygınıdır. Yetmişin üzerinde farklı stil vardır. Karate, kickboksa oldukça yakındır ve uzun yıllar aynı yönetim tarafından denetlenmiştir. Karate, 17. yüzyılda Okinava’da ortaya çıktı. 20. yüzyılda Shotokan stilini yaratan Funakoshi Gichin, günümüz karatesinin babası sayılır.

Dövüşçü Profili

Karatekalar, güçlü gövde ve bacak kaslarıyla yapılı, atletik bireylerdir. Karateka, kumite için yüksek bir acı eşiğine ihtiyaç duyar. Önde gelen karatekalar yüksek bir öz disiplin ve yaşamlarını karate koduna (dojo kun) göre yaşamalıdır.

Dövüş Alanı

Kumite (sınama) karşılaşmaları bir grup yetkilinin, yarışmacıların kuralları ihlal etmesini önlemek ve uyguladıkları doğru teknikleri sayıyla ödüllendirmek için çevrelediği kare bir minderde yapılır. Karate görgü ve kurallarına uyulur. Örneğin yarışmacılar belden öne eğilerek, ancak sürekli tetikte ve ileri bakarak birbirini selamlar.

Karete Giysileri

Karateka ceket, pantolon ve kuşaktan oluşan beyaz bir üniforma ya da giysi giyer. Judo kıyafeti gibi, karate giysisi de aşırı yıpranmaya dayanıklı keten türü bir kumaştan dikilir ve karatekanın hareketini engellemez. Gi hafif, orta ve ağır olabilir. Karateka çoğunlukla koruyucu giysiler giyer. Erkekler kasık ve kadınlar göğüs koruyucusu kullanır. Doldurulmuş eldivenler, tozluk, ayak koruyucular ve dişlikler gibi diğer donanımlara da izin verilir.

Karate Yasası: Karate, karetekaların gündelik hayatlarında ve odada ya da karatenin öğretildiği alan olan dojoda takip ettiği “dojo kun” denilen bir takım prensiplere sahiptir. Bu karate yasası beş komutla özetlenebilir: Karakterde mükemmeli aramak, inançlı olmak, çaba göstermek, diğerlerine saygı duymak, saldırgan tavırlardan uzak durmak.

Karete Stilleri

Japon Karate-clo Örgütleri Federasyonu başlıca dört karate stilini tanır —Goju-ryu, Shito-ryu, Shotokan ve Wado-ryu. Aslında, Shorin-ryu, Uechi-ryu ve Kyokushinkai’nin de içinde bulunduğu 70’in üzerinde stil vardır. Bu ekollerden birine ait olmayan stillerler gayri meşru sayılmaz. Ekollerin çoğu bu geleneksel stillerden biri veya birkaçı ile bağlantılı ya da büyük etkisi altındadır.

Shotokan :  Shotokan, usta Gichin Funakoshi (1868-1957) tarafından çeşitli savaş sanatlarından geliştirilmiş bir karate ekolüdür. Katadaki teknikler dengeli, güçlü hareketler sağlayan ve bacakları güçlendirmeye yardımcı olan uzun, derin duruşlarla tanımlarıır. Yavaş ve akıcı hareketler yerine güç ve dayanıklılık sergilenir.

Wado-Ryu : Hironori Ohtsuka, Funakoshi ve Okinavalı diğer ustalardan aldığı eğitimin ardından, Shindo Yoshin Ryu’yu Okinava Karatesiyle birleştirmek için yola koyuldu ve Wado-Ryu’yu geliştirdi. Bu bire bir “arıenk” olarak tercüme edilir.

Shito-Ryu : 1931’de Kenvva Mabuni tarafından geliştirildi. Karatenin türlü köklerini birleştirmeye çalışan karma bir stildir.

Goju-Ryu : Sert ve yumuşak tekniklerin birleşimini kullanan bu stilin uzmanlığı dar (kapalı) alan dövüşüdür. Doğru nefes ve kondisyona büyük önem verilir.

Kumite : Kumite karşılaşmaları yaş, cinsiyet ve deneyime göre düzenlenir. Her dövüş iki ya da üç dakika sürer. iki yarışmacı minderdeki başlangıç çizgilerinde durur, selamlaşır ve dövüşe başlamak için hakemin işaretini bekler. Kumite karşılaşmalarında yumruk, tekme, diz/ dirsek vuruşları, açık el teknikleri, kilitler, fırlatmalar ve yakalama görülür. Karateka bir tekniği uygularken yüksek sesle “kiai” ya da “ruh haykırışı” narası atar. Kusursuzca gerçekleştirilen bir vuruş, darbe ya da fırlatma ippon ya da puan alır. Eğer vuruş biraz kusurlu ise hakem waza-ari ya da yarım puan verebilir. Üç puan alan ilk karateka yarışmayı kazanır.

Temas Kuralları

Kumitede, temas düzeyi, karatekaların stili ve ölçülerine göre değişir. Tüm teknikler, özellikle başa ve boyna yöneltilenler, kontrollü olmalı ve aşırı güç kullanmadan uygulanmalıdır. Boğaz, kasık, şakaklar, omurga, ayağın üstü ve başın arkasına saldırmaya izin verilmez. Hakem ihlalleri cezalandırabilir.

Puanlama Ölçütleri

Kumitede puanlandırma, bir hamlenin doğru uzaklıktan yapılıp yapılmadığının değerlendirilmesi kadar, biçimde, zamanlamada ve tutumdaki kusursuzluğu da tartması gereken hakemin kişisel değerlendirmesine dayanır. Hakem, tekniğin gerçek bir dövüşte etkili olabilirliğine karar verir.

Hakemin İşaretleri

Bir dövüş sırasında hakem, kareteka ve yan hakemlerle iletişim kurmak için çeşitli el işaretleri kullanabilir. Bunlar karşılaşmayı başlatmak, durdurmak ve devam ettirmek kadar, verilen puanlar, aynı anda uygulanan teknikler, yapılan ihlaller ve ölçüyü aşan temaslara verilen uyarıları da kapsar.

Puan Vermek: Hakem puan verildiğini, elini ters omzuna yerleştirip, kolunu sayı alanın tarafında yere doğru 45 derecelik bir açıyla açarak belirtir.

Asla İlk Saldıran Olma

Shotokan karatesinin kurucusu gichın funakoshi karatenin sadece savunma için kullanımına inanıyordu. Saldıranın her zaman kaybettiği bir savunma sanatı olduğu için “karatede ilk saldırı yoktur”u ilan etti.

Karate Nedir? Nasıl Yapılır? Kuşakları, Teknikleri Ve Kuralları Hakkında Bilgi

Karate, “boş el” anlamına gelen bir Japon savaş sanatıdır. Çin dövüş tekniklerinden türetilen karatede eller, kollar, dirsekler, dizler, ayaklar ve baş kullanılır. Karateka olarak da bilinen karate sporcularının kendilerini geliştirmek için kullanıllandıklan geleneksel temel ilkeler savunma, bedensel sağlık ve (ruhani) farkındalıktır. Çıraklık sırasında, temel nefes, tekme, yumruk, blok teknikleri ve denge ya da hareketlilik noktası sağlayabilecek çeşitli duruşları öğrenirler. Karate’nin üç ana öğesi kata (bir dizi hareket), kumite (bir eşle alıştırma yapmak) ve kobododur (silah türleri), 1970 ve 1980’lerde karate yarışma halini alarak dünya şampiyonaları olan bir spora dönüştü.

Karate, Asya kökenli dövüş sporlarının en yaygınıdır. Yetmişin üzerinde farklı stil vardır. Karate, kickboksa oldukça yakındır ve uzun yıllar aynı yönetim tarafından denetlenmiştir. Karate, 17. yüzyılda Okinava’da ortaya çıktı. 20. yüzyılda Shotokan stilini yaratan Funakoshi Gichin, günümüz karatesinin babası sayılır.

Dövüşçü Profili

Karatekalar, güçlü gövde ve bacak kaslarıyla yapılı, atletik bireylerdir. Karateka, kumite için yüksek bir acı eşiğine ihtiyaç duyar. Önde gelen karatekalar yüksek bir öz disiplin ve yaşamlarını karate koduna (dojo kun) göre yaşamalıdır.

Dövüş Alanı

Kumite (sınama) karşılaşmaları bir grup yetkilinin, yarışmacıların kuralları ihlal etmesini önlemek ve uyguladıkları doğru teknikleri sayıyla ödüllendirmek için çevrelediği kare bir minderde yapılır. Karate görgü ve kurallarına uyulur. Örneğin yarışmacılar belden öne eğilerek, ancak sürekli tetikte ve ileri bakarak birbirini selamlar.

Karete Giysileri

Karateka ceket, pantolon ve kuşaktan oluşan beyaz bir üniforma ya da giysi giyer. Judo kıyafeti gibi, karate giysisi de aşırı yıpranmaya dayanıklı keten türü bir kumaştan dikilir ve karatekanın hareketini engellemez. Gi hafif, orta ve ağır olabilir. Karateka çoğunlukla koruyucu giysiler giyer. Erkekler kasık ve kadınlar göğüs koruyucusu kullanır. Doldurulmuş eldivenler, tozluk, ayak koruyucular ve dişlikler gibi diğer donanımlara da izin verilir.

Karate Yasası: Karate, karetekaların gündelik hayatlarında ve odada ya da karatenin öğretildiği alan olan dojoda takip ettiği “dojo kun” denilen bir takım prensiplere sahiptir. Bu karate yasası beş komutla özetlenebilir: Karakterde mükemmeli aramak, inançlı olmak, çaba göstermek, diğerlerine saygı duymak, saldırgan tavırlardan uzak durmak.

Karete Stilleri

Japon Karate-clo Örgütleri Federasyonu başlıca dört karate stilini tanır —Goju-ryu, Shito-ryu, Shotokan ve Wado-ryu. Aslında, Shorin-ryu, Uechi-ryu ve Kyokushinkai’nin de içinde bulunduğu 70’in üzerinde stil vardır. Bu ekollerden birine ait olmayan stillerler gayri meşru sayılmaz. Ekollerin çoğu bu geleneksel stillerden biri veya birkaçı ile bağlantılı ya da büyük etkisi altındadır.

Shotokan :  Shotokan, usta Gichin Funakoshi (1868-1957) tarafından çeşitli savaş sanatlarından geliştirilmiş bir karate ekolüdür. Katadaki teknikler dengeli, güçlü hareketler sağlayan ve bacakları güçlendirmeye yardımcı olan uzun, derin duruşlarla tanımlarıır. Yavaş ve akıcı hareketler yerine güç ve dayanıklılık sergilenir.

Wado-Ryu : Hironori Ohtsuka, Funakoshi ve Okinavalı diğer ustalardan aldığı eğitimin ardından, Shindo Yoshin Ryu’yu Okinava Karatesiyle birleştirmek için yola koyuldu ve Wado-Ryu’yu geliştirdi. Bu bire bir “arıenk” olarak tercüme edilir.

Shito-Ryu : 1931’de Kenvva Mabuni tarafından geliştirildi. Karatenin türlü köklerini birleştirmeye çalışan karma bir stildir.

Goju-Ryu : Sert ve yumuşak tekniklerin birleşimini kullanan bu stilin uzmanlığı dar (kapalı) alan dövüşüdür. Doğru nefes ve kondisyona büyük önem verilir.

Kumite : Kumite karşılaşmaları yaş, cinsiyet ve deneyime göre düzenlenir. Her dövüş iki ya da üç dakika sürer. iki yarışmacı minderdeki başlangıç çizgilerinde durur, selamlaşır ve dövüşe başlamak için hakemin işaretini bekler. Kumite karşılaşmalarında yumruk, tekme, diz/ dirsek vuruşları, açık el teknikleri, kilitler, fırlatmalar ve yakalama görülür. Karateka bir tekniği uygularken yüksek sesle “kiai” ya da “ruh haykırışı” narası atar. Kusursuzca gerçekleştirilen bir vuruş, darbe ya da fırlatma ippon ya da puan alır. Eğer vuruş biraz kusurlu ise hakem waza-ari ya da yarım puan verebilir. Üç puan alan ilk karateka yarışmayı kazanır.

Dövüşçü Profili

Karatekalar, güçlü gövde ve bacak kaslarıyla yapılı, atletik bireylerdir. Karateka, kumite için yüksek bir acı eşiğine ihtiyaç duyar. Önde gelen karatekalar yüksek bir öz disiplin ve yaşamlarını karate koduna (dojo kun) göre yaşamalıdır.

Dövüş Alanı

Kumite (sınama) karşılaşmaları bir grup yetkilinin, yarışmacıların kuralları ihlal etmesini önlemek ve uyguladıkları doğru teknikleri sayıyla ödüllendirmek için çevrelediği kare bir minderde yapılır. Karate görgü ve kurallarına uyulur. Örneğin yarışmacılar belden öne eğilerek, ancak sürekli tetikte ve ileri bakarak birbirini selamlar.

Karete Giysileri

Karateka ceket, pantolon ve kuşaktan oluşan beyaz bir üniforma ya da giysi giyer. Judo kıyafeti gibi, karate giysisi de aşırı yıpranmaya dayanıklı keten türü bir kumaştan dikilir ve karatekanın hareketini engellemez. Gi hafif, orta ve ağır olabilir. Karateka çoğunlukla koruyucu giysiler giyer. Erkekler kasık ve kadınlar göğüs koruyucusu kullanır. Doldurulmuş eldivenler, tozluk, ayak koruyucular ve dişlikler gibi diğer donanımlara da izin verilir.

Karate Yasası: Karate, karetekaların gündelik hayatlarında ve odada ya da karatenin öğretildiği alan olan dojoda takip ettiği “dojo kun” denilen bir takım prensiplere sahiptir. Bu karate yasası beş komutla özetlenebilir: Karakterde mükemmeli aramak, inançlı olmak, çaba göstermek, diğerlerine saygı duymak, saldırgan tavırlardan uzak durmak.

Karate Nedir? Nasıl Yapılır? Kuşakları, Teknikleri Ve Kuralları Hakkında Bilgi

Karate, “boş el” anlamına gelen bir Japon savaş sanatıdır. Çin dövüş tekniklerinden türetilen karatede eller, kollar, dirsekler, dizler, ayaklar ve baş kullanılır. Karateka olarak da bilinen karate sporcularının kendilerini geliştirmek için kullanıllandıklan geleneksel temel ilkeler savunma, bedensel sağlık ve (ruhani) farkındalıktır. Çıraklık sırasında, temel nefes, tekme, yumruk, blok teknikleri ve denge ya da hareketlilik noktası sağlayabilecek çeşitli duruşları öğrenirler. Karate’nin üç ana öğesi kata (bir dizi hareket), kumite (bir eşle alıştırma yapmak) ve kobododur (silah türleri), 1970 ve 1980’lerde karate yarışma halini alarak dünya şampiyonaları olan bir spora dönüştü.

Karate, Asya kökenli dövüş sporlarının en yaygınıdır. Yetmişin üzerinde farklı stil vardır. Karate, kickboksa oldukça yakındır ve uzun yıllar aynı yönetim tarafından denetlenmiştir. Karate, 17. yüzyılda Okinava’da ortaya çıktı. 20. yüzyılda Shotokan stilini yaratan Funakoshi Gichin, günümüz karatesinin babası sayılır.